- əbədiyyət
- is. <ər.>1. Əbədilik, daimilik; həmişə var olan şey. <İlyas:> İlin dəyişməsi qarşımızda, yel vurarkən sönüb dirilən bir şamı andırdığı kimi, insan həyatı da əbədiyyət qarşısında belə bir şeydir. Ç.. Aç gözünü varlığa bax, indi başqa səhərdir; Əbədiyyət – bu dünyada göstərilən hünərdir. S. V.. // İntəhası olmayan zaman; intəhasızlıq. Nəhayət, əbədiyyət qədər uzun görünən bir dəqiqə bitdi və qapını açdılar. S. Rəh.. Ulduzun alman əsarətində keçirdiyi bu üç ay ona cəhənnəmi bir əbədiyyət kimi gəlirdi. Ə. M..2. Sonsuz gələcək zaman. <Ərən:> İştə, əzəliyyət və əbədiyyət! Ç.. <Fəridə:> Bütün gözəl musiqilər bizi əbədiyyətə aparır. Ə. M..◊ Əbədiyyətə qovuşmaq – əbədi olmaq. «Ölüm» sözünün nə demək olduğunu bilməyən Girdman igidləri vuruşma meydanında yıxılıb həyatla vidalaşarkən «əbədiyyətə qovuşdu» deyərdilər. M. Hüs.. Vətənin yolunda ölən şəhidlər; Ölmür, qovuşurlar əbədiyyətə. M. Araz.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.